Giriş
---
Japonya'da 'İdollerin Altın Çağı' olarak bilinen 1980'lerde... İdol olarak çıkış yapan ünlü isim
"KOBAYASHİ Nami " reklamlarda ve televizyon yüzlerinde en popüler kişiydi.
O dönemin güzellik anlayışının idealize edilmiş, yağmur ormanlarını andıran yeşil gözleri ve gece gökyüzünün koyu moruyla bulutların arasından süzülen yumuşak ışıkların harmanlanmış hali gibi. uzun saçları ile dikkatleri üzerine çekerdi.
Sesinin verdiği duygu her ne kadar tarif edilemez olsa da dinleyen kişilerin mutlu olmasını sağlıyordu. Bir ormanın derinliklerinden gelen huzur verici bir melodi gibiydi
Derin ve sakin bir tınısı vardı sanki doğanın kucaklayıcı sakinliğinden gelir ve dinleyenleri her notasında huzurla sarardı.
Onun geçmişi gizli saklı değildi ama kimse de merak etmezdi.
Elbette bunu araştıran sıkı takipçileri vardı, ancak buldukları sadece doğduğu yer ve doğum tarihiydi.
Nedir bu saklanılan geçmiş? Neden gizlendiği hep merak konusu olmuştu.
Nami'nin sır dolu geçmişi aslında büyük bir eziyetten ibaretti.
Sizce eziyet sadece fiziksel olarak mı olur? Sanmam.Nami'nin ruhunu öldürecek kadar büyüktü, hayır fiziksel bir acı çekmedi ama onun acısı sadece fiziksel değildi.
Nami doğduğu ailenin tek kızı ve en büyük çocuğuydu. En büyük çocuklar, daha doğrusu en büyük kız çocukları sizce de biraz fazla sorumluluk altında kalmıyor mu?
Eskiden sıradan bir gelire sahip olan Kobayashi ailesi sonradan şöhret sahibi oldu, onlara bunu veren en büyük çocukları Nami, onlar için gençliğinden vazgeçmişti.
"Acı ve işkence" dolu hayatın başlangıcı olan o gün,
5 Ocak 1977, Nami'nin doğum gününde.
17. yaş günü için heyecanla hazırlanırken aklında alacağı hediyelerin hayalini kuruyordu.
Doğum günü partisini evde ailesiyle değil, lise arkadaşlarıyla kutlayacaktı çünkü ailesi bu tarz kutlamalara karşıydı (sadece Nami için olan kutlamalara tabi).
Bu yüzden sadece sınıf arkadaşlarıyla buluşmak için hazırlanarak evden çıkan Nami'nin
yüzündeki gülümseme görenlerin içini ısıtıyordu.
Okul yolunda minik bir markette durdu ve kendisi için sıcak çikolata aldı. Marketin sahibi teyze Nami'yi tanıyordu ve çok iyi anlaşıyorlardı.
Teyze, sakin ve sıcak bir ses tonuyla konuşmaya başladı :
-Bu gün çok güzel olmuşsun tatlı kızım.
Nami'nin yanakları, soğuk havanın yanı sıra market sahibi teyzenin söyledikleriyle daha çok kızardı.
-Teşekkür ederim teyze, bu gün doğum günüm o yüzden böyle hazırlandım.
-Aman! Demek doğum günün?
Teyze market tezgahının karşısından Nami'nin ellerini tuttu ve
-Nice senelere güzel kızım.
Yüzündeki samimi gülümseme ile Nami'nin ellerini bıraktı. Nami sıcak çikolatanın parasını uzatmak için elini cebine doğru yöneltirken teyze Nami'yi durdurdu ve
-Benden sana doğum günü hediyesi olsun.
Dedi ve parayı almadı bu her ne kadar minik bir şey olsa da Nami'yi çok mutlu etmişti çünkü bilirsiniz, aile sıcaklığının yerini doldurmak zor oluyor, ne de olsa onun için değerli bir duygu.
Nami marketten çıkarken içinde garip bir mutluluk hissetti. Yoluna devam edip okula geldiğinde sınıfının onu beklediğini gördü.
Belki de onu bu kadar çok düşünen kişiler sadece sınıf arkadaşlarıydı. Onları dolu gözlerle süzdü... Ellerinde hediyeler ve Nami'nin en sevdiği meyveli pasta, gözlerinde adeta yıldızlar parladı ve hızlıca pastaya koştu. Bir süre sonra en sevdiği pastayı tutan kişiye doğru kafasını kaldırdı, pastayı tutan kişi çocukluk aşkıydı.
-SEİJİİİ!
Nami kollarını boynuna sardı ve sıkıca sarıldı. Seiji, Nami'nin hem çocukluk arkadaşı hem de ilk ve tek sevgilisiydi. 2 yıl önce ailesine yardım için Seiji başka bir şehire gitmişti ve Nami'nin doğum gününde geri dönmüştü.
-Nami, beni özledin mi?
-TABİKİ ÖZLEDİM!!
Seiji pastayı masanın üzerine bırakıp Nami'yi kollarına alarak ayaklarını yerden kesti, kahkahalar eşliğinde etraflarında döndüler. Tüm sınıf bu çifte kumruların kavuşmasını izliyordu ve şikâyetçi de değillerdi.
Sarılmaları bittiğinde Seiji eline pastayı tekrar aldı ve Nami'nin dilek tutması için mumları yaktı.
-Bu an, seninle her şeyin daha güzel olduğunu bir kez daha hatırlatıyor.
Mumu üflerken dilediğin her şeyin gerçeğe dönüşmesini diliyorum, çünkü senin mutluluğun hayatımı aydınlatıyor.
Nami'nin gözleri doldu ve Seiji'nin yanağına minik bir buse kondurdu.
-Benim dileğim sonsuza kadar birbiri-...
-Hayır, ama içinden dilemelisin! Sesli söylersen dileğin gerçekleşmez, biraz daha içten dile!!
-Tamam o zaman.
Nami gözlerini kapatıp ellerini göğsünün üzerinde birleştirerek zihninden şunları söyledi:
"Yer ve gök şahidim olsun, Seiji'yi her şeyden çok seviyorum ve seveceğim, sonsuza kadar onunla olacağım. Hiçbir güç, onu benden ayıramasın.”
Seiji meraklı gözlerle ona baktı ve heyecanla sordu:
-Diledin mi?
Minik bi tebessüm ile başını sallayarak
-Evet.
-O zaman hediye zamanı!
Tüm sınıf birlikte eğlenmeye başladılar, Nami'nin belki de hayatının en mutlu günü o gündü.
Ama kaderinde olanları değiştirmek senin elinde değildir, bunu en ağır şekilde öğrenmek zorunda olması Nami'nin kendi talihsizliği belki de...
BÖLÜM NOTU
Selamlar ben Nezu !
Dijital sanatçıyım ve burada serimi yayınlamaya karar verdim.
Bu benim ilk serim sayılır, her türlü eleştiriye açığım yorumlarınız bekliyorum
Umarım beğenirsiniz. (◍•ᴗ•◍)
Çok güzel başladı. Bayildim.